بهترین سن ازدواج

بهترین سن ازدواج

بهترین سن ازدواج مسئله ای است که بنا به شرایط متغیر است.  ازدواج برای دختر و پسر امری است غریزی و فطری.  هر زمان این غریزه و فطرت و رشد سنی و عقلی و اجتماعی و… بیدار شود و دختر و پسر نیاز به ازدواج در درونشان بیدار شود؛ این زمان زمان ازدواج آن شخص است.

پس سن ازدواج چیزی است نسبی که در افراد مختلف و جوامع مختلف متفاوت است. برای اینکه یک فرد آماده ازدواج باشد می بایست چندین مرحله بلوغ را کسب نماید:

1- بلوغ جسمانی و جنسی

منظور از بلوغ جنسی این است که تغییرات فیزیولوژیک و به تبع آن رفتاری تحت تاثیر ترشح هورمون‌های جنسی استروژن و پروژسترون درخانم‌ها و تستوسترون در آقایان ایجاد ‌شود. به تدریج با بالغ شدن فرد، همزمان جسم و روان او تحت تأثیر عوامل هورمونی قرار گرفته و هویت جنسی فرد را نیز شکل می‌دهد.

علاوه بر بروز این تغییرات جسمانی، لازم است که فرد آمادگی برقراری رابطه جنسی سالم را داشته باشد و بتواند از رابطه جنسی لذت ببرد ضمن اینکه بتواند پاسخگوی نیاز جنسی همسرش نیز باشد. تنها با حصول به این شرایط است که می‌توان به سلامت جنسی یک زندگی مشترک اطمینان یافت.

2-بلوغ اجتماعی

بلوغ اجتماعی مرحله ای از  رشد است  که  در آن یک جوان  به توانایی ایجاد و مدیریت  یک خانواده و امکان ایجاد ارتباطات مهم کاری و اقتصادی و عاطفی دست یافته است و از طرف دیگر بتواند فرد موثر و فعالی در جمع خانواده و دوستان باشد. فردی که از رشد اجتماعی برخوردار است روابط اجتماعی( از جمله رابطه بین زن و شوهر) را بهتر درک می کند، به دیگران احترام می گذارد، حقوق دیگران را محترم می شمارد، نقش، وظایف و مسئولیتهای مربوط به خویش را به نحو أحسن انجام می دهد.

3-بلوغ اقتصادی

به طور کلی بلوغ اقتصادی زمانی رخ می دهد که فرد از نظر اقتصادی و تامین مخارج و اداره امور زندگی مستقل شود و به اصطلاح بتواند از نظر اقتصادی روی پای خود بایستد و به خود متکی شود. در چنین شرایطی می توان گفت فرد بلوغ اقتصادی لازم برای ازدواج را دارد.

4-بلوغ روانی و عقلی

منظور از بلوغ روانی این است که زندگی فرد با تغییر عادات مواجه می شود. این عادات عبارتند از:

– تغییر در روابط

– تغییر در کارها

– ترک برخی از عادت ها مانند کنار گذاشتن برخی ناهنجاری‌ها

ضمن اینکه به طور خلاصه می توان گفت وقتی یک فرد به بلوغ روانی لازم می رسد که  از لحاظ روانی دلبستگی خاصی به خانواده یا شخصی ندارد.

به یقین زمانی که فردی رشد فکری لازم جهت انتخاب همسر را نیافته است، نمی تواند اقدام به تصمیم برای ازدواج خود بنماید و چه بسا قدرت تشخیص مصلحت یا مفسده در ازدواج با فرد مورد نظر را ندارد،

رشد فکری پس از بلوغ جسمانی رو به تکامل می رود. پس از بحران های بلوغ، فرد استعدادها، توانائیها و امکانات محیطی خود را بهتر می شناسد و نسبت به شخصیّت خود بیشتر آگاهی می یابد. در نتیجه تصمیماتش بیشتر از عقل نشأت می گیرد تا احساسات.

5-بلوغ عاطفی

بلوغ عاطفی به این معناست که فرد قادر به شناسایی و مدیریت هیجانات خود باشد و توانایی درک احساسات دیگران را داشته باشد.

همچنین به این معناست که فرد به مرحله ای از تکامل عاطفی رسیده باشد  که بتواند به طور مناسب احساسات مثبت و منفی خود را در زمان مناسب و به شکلی مناسب بیان نماید . در بیان کوتاه کسی که به مرحله بلوغ عاطفی رسیده باشد از یک هوش هیجانی در حد بهینه برخوردار است.

6-بلوغ اخلاقی

منظور از بلوغ اخلاقی این است که فرد بتواند رفتارهاى منصفانه‌‌‌‌ترى از خود نشان دهد. رشد رفتار اخلاقى به چند عامل عمده بستگى دارد:

–  اول اینکه توجه به پیامد درازمدت اعمال داشته باشد یعنى فرد بتواند عواقب رفتار خود را پیش‌بینى کند و فقط به پاداش‌هاى فورى توجه ننماید.

– دوم توانائى کنترل رفتار خود را داشته باشد(خودکنترلی).

– سومین عامل که از رشد اخلاقى نشات می گیرد، توانائى همدلى با افراد دیگر است. یعنى اینکه شخص بتواند خود را به جاى دیگران بگذارد.

به طور خلاصه فردی که به بلوغ اخلاقی رسیده باشد، به اصول اخلاقی مانند صداقت، گذشت و یکرنگی پایبند است.

نتیجه:

یك فرد ممكن است در سن 20 سالگی زمینه‌های فوق را یكجا و كامل پیدا كند. در حالی كه فردی دیگر در سنین بالاتر هم نتواند به آنها دست یابد. در مورد خانم‌ها هم به همین شكل است. یك دختر جوان ممكن است در سن 14 تا 15 سالگی به رشد كامل جسمانی رسیده باشد اما رشد روانی و شخصیتی او کامل نشده و توانایی ایجاد یك رابطه درست با همسر، فرزند، اطرافیان خود و از جمله خانواده جدیدی كه با او پیوند می‌خورد یعنی خانواده شوهر را نداشته باشد. در این صورت تبعات آن نه تنها به فرد و خانواده بلكه به جامعه هم كشیده می‌شود.

بنابراین ما فقط سن را ملاك اولیه و اصلی برای تشكیل خانواده یا ازدواج قرار نمی‌دهیم

البته به این نكته هم باید اشاره کرد كه خرده‌گیری و سخت‌گیری و اینكه افراد فكر كنند ابتدا باید همه امكانات را فراهم و تمام دوره‌های تحصیل را طی كنند، شغل پردرآمدی داشته باشند و بعد ازدواج كنند را تایید نمی‌كنیم.  صحبت ما در مورد حداقل‌هاست.

اگر فرد بتواند به توانمندی‌های شخصیتی، اجتماعی، اقتصادی و… برسد، می‌تواند ازدواج كند كه این اتفاق می‌تواند در شروع دهه سوم زندگی باشد كه بسیار هم مطلوب است.

البته گاهی ممكن است افراد در همان زمان هم آمادگی لازم برای ازدواج را پیدا نكنند و انجام این کار مهم به سنین و سال‌های بعدی موكول شود.

برای هر فرد، هر خانواده و هر اجتماع كوچك و بزرگ این مساله متفاوت است. اما به هر حال ما یك حداقل‌هایی را نیاز داریم.

طبق آمار های به دست آمده و به صورت عینی بهترین سن برای ازدواج برای پسران بین ۲۷ تا ۲۹ سالگی و برای دختران بین ۲۳ تا ۲۷ سالگی می باشد.

بدین ترتیب سن های یاد شده کاملاً منطقی بوده و می توان زندگی خوب را برای آنان پیش بینی کرد.

تاکید بر این است که سن مناسب ازدواج فارغ از اعداد و ارقام، باید به گونه ای باشد که فرد در شرایط مناسب تربیتی رشد کرده و به نبوغ و بلوغ کافی از لحاظ بلوغ فکری، بلوغ جسمی رسیده باشند البته با توجه به سن یاد شده برای دختران می توان به این نتیجه نیز رسید که این سن برای مادر شدن هم مناسب می باشد پس فاصله بین ازدواج و بارداری نیز نمی تواند بلند مدت باشد.

بهترین سن ازدواج بستگی به خود فرد دارد و نمی توان عددی دقیق را برای آن بیان کرد اما می شود ویژگی هایی که ذکر شد را در نظر گرفت تا شناخت لازم برای زمان مناسب ازدواج به دست بیاید.

ما را در اینستاگرام و تلگرام دنبال کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *